De jaren zestig waren enerverend voor het Nederlandse bioscoopbedrijf. Na de minder ingrijpende CinemaScope omwenteling moesten distributeurs nu durven investeren in dure 70mm prints die maar weinig bioscopen konden vertonen. Bioscoopexploitanten moesten kiezen om te investeren in kostbare projectietechniek en eventueel 6-kanaals geluidsinstallatie voor slechts weinig 70mm kopieën. CinemaScope vergde een investering van circa 25.000 dollar en 70mm nog eens 40.000 dollar [Peter Gray, op voormalig petergray.org/hist70.html]. Operateurs stonden voor nieuwe technische uitdagingen en met dure advertentiecampagnes moest het publiek naar zogenaamde roadshows worden getrokken.
Roadshows waren exclusieve premières of reprises, ofwel First Run, in enkele grote theaters (Amsterdam, Den Haag en/of Rotterdam) van grote publieksfilms, op 70mm of 35mm, met plaatsreservering in voorverkoop, verhoogde entreeprijzen, slechts twee voorstellingen per dag van avondvullende lengte met "Intermission".
"Ter verhoging van de exclusieve sfeer van een echt avondje uit, werd de voorstelling opgebouwd als een opera-voorstelling. De hoofdfilm werd voorafgegaan door enkele minuten overture-muziek op de film, dus zonder beeld, met gedimd zaallicht. Na de overture ging het gordijn langzaam open en begon de eigenlijke film. Net als bij opera was er een pauze (deze films waren doorgaans langer dan de normale anderhalf uur), en deel twee van de film begon meestal ook weer met een overture. En na de laatste beelden van de film was er meestal nog eindmuziek met de inmiddels bekende film-melodieen" volgens Bellevue operateur George Schuller. Op homevideo wordt steeds vaker deze extra muziek hersteld en voor het eerst na en halve eeuw weer toegankelijk.
De kassa verkocht Nederlandstalige souvenirboekjes (40.000 van WEST SIDE STORY in Du Midi). Operateurs kozen niet zelf de pauze maar kregen soms schriftelijke instructies zoals "At the end of reel 3 of the 70mm or reel 5 of the 35mm, start to close the curtain when the Intermission title appears and bring up the house lights to full" [citaat bij HELLO, DOLLY!]. De Haagse roadshows waren meestal in Asta, de Rotterdamse in Corso en (later na een brand in Corso in 1976) Cinerama. Ze waren lang niet altijd succesvol maar ondanks verhoogde toegangsprijzen trokken sommige roadshows langdurig bussen vol bezoekers naar Amsterdam. Du Midi en Flora waren de eerste twee Amsterdamse 70mm roadshowtheaters maar alleen Bellevue had jarenlang (tot 1970) uitsluitend 70mm roadshows.
Pas weken of maanden later volgde de landelijke 35mm roulatie en in buurtbioscopen, met lagere entreeprijzen en soms kortere versies (THE SAND PEBBLES 35mm 183 minuten, maar 70mm roadshow 196 minuten met intermission muziek en meer scenes, SOUTH PACIFIC 35mm 151 minuten, maar 70mm roadshow 171 minuten) en beperkte 70mm roulatie in de provincie. "1 februari beginnen in ons theater als eerste in de nederlandse provincie de [35mm] vertoningen van WEST SIDE STORY", meldde een advertentie van Alhambra Enschede in 1963, een klein jaar na de roadshowpremière. De inloopmuziek werd echter niet overal gewaardeerd. "Ik herinner me vaag dat ik er ooit [van 70mm] een afgeknipt heb, omdat het ons niet goed uitkwam, zo'n minutenlang muziekstuk zonder beeld. Het publiek werd er soms ongeduldig van (toen al korte lontjes hoor!)" volgens Palace Haarlem operateur Kees Slings.
THE HATEFUL EIGHT vanaf 7-1-2016 in Eye is de eerste 70mm roadshow in vele decennia in Amsterdam, met verhoogde toegangsprijzen en langere speelduur (187 min. "inclusief extra scènes, ouverture en pauze") dan de digitale versie op DCP.
